Баъзан камбағалликда
яшаётган одамларни
кузатсангиз, уларнинг
фақирликларига гўё
айбдордай ўксиниб, бошқалар
олдида хижолат чекиб,
ноқулай ҳолатга
тушишларини кўрасиз ёки
“нима қилай, пешонамиз шўр
экан, Худо бизни камбағал,
ночор қилиб яратган экан!”
деб зорланишганини
эшитасиз. Айримлари
фақирликларидан уялиб, сал
ўзига тўқроқ қариндошлар
билан “борди-келди”ни ҳам
йиғиштириб қўйишади.
Баъзилар камбағалликдан
шунчалар орланишадики,
таркидунё қилган роҳиб каби
одамлардан бутунлай
ўзларини тортишади.
Маҳалла-кўй, тўй-
маросимларга аралашишдан
ҳам воз кечишади. Нима,
камбағаллик, айримлар
ўйланагидек, шунчалик айбми,
камчиликми, пешонанинг
шўрими, Аллоҳнинг жазосими
ёки тақдирнинг шумлигими?
Йўқ! Агар инсон фақирлик
ортида қандай улуғ марҳамат,
ажр-мукофотлар борлигини
билса эди, йўқчилик билан
синалаётган экан, бу синовдан
сабр ва шукр билан ўтса, уни
боқий дунёда қандай улкан
неъматлар кутаётганини
тасаввур қилолса эди, бундай
ўйларга бормас, балки умуман
бой бўлишни хоҳламай қолган
бўларди. Бежизга ўтмишдаги
сўфийлар: “Агар ҳукмдорлар
биздаги руҳий хотиржамлик
сирини билиб қолишса,
эгнимиздаги жандаларни
тортиб олган бўлишар эди”,
дейишмаган. Шундай экан, сиз
фақирлик келганида хафа
бўлиш ўрнига севининг,
камбағаллигингиздан ор
қилманг, тан олинг, ўзингизни
бунга тайёрланг. Закот
олишдан уялманг, шуни
билингки, агар сиз каби
камбағаллар бўлмаса, бойлар
закотини бергани одам
тополмай, Аллоҳнинг фарзини
бажаролмай қолишарди.
Аҳмад Муҳаммад
|
